Hazreti Aişe radıyallahu anha anlatıyor:
Allah'ın Resulü, Hazreti Ebu Bekir Medine'nin Sunh köyünde iken öteki alemi şereflendirmişti. Hazreti Ömer, bu haber üzerine kalktı ve:
— Allah'a yemin ederim ki, Peygamber aleyhisselam ölmemiştir. Vallahi bundan başkası kafama yatmaz. Allah onu muhakkak diriltecek ve o da, öldüğünü söyleyenlerin el ve ayaklarını kesecektir, dedi.
Bu sırada Hazreti Ebu Bekir geldi. Peygamber aleyhisselamm yüzünü açıp alnından öptü ve:
— Anam, babam sana feda olsun, sağlığında da güzeldin, ölümünde de! Ruhunu kudretinde tutan Zata yemin ederim ki, Allah sana asla iki ölüm taddırmayacak, dedi. Sonra dışarı çıktı ve Hazreti Ömer'e hitaben:
— Sakin ol, ey yemin eden kişi! dedi.
Hazreti Ömer de oturdu. Hazreti Ebu Bekir konuşmaya başladı. Allahü Teala'ya hamd ve sena ettikten sonra dedi ki:
— Dikkat edin! Kim Muhammed'e tapıyordu ise, bilsin ki Muhammed ölmüştür. Kim Allah'a kulluk ve ibadet ediyorsa, Allah diridir, ölümsüzdür. Allahü Teala «Sen öleceksin, siz de öleceksiniz» buyurmuştur. Yine Allah «Muhammed Peygamberden başka bir şey değildir. Ondan önce de Peygamberler gelmiştir. Eğer o Peygamber ölse, veya öldürülmüş olsaydı geri mi dönecektiniz? Kim geri dönerse Allah'a asla bir zarar getirmeyecektir. Allah şükredenlerin ecirlerini yakında vereçektir» buyurmaktadır.
Bu konuşmanın uyandırdığı tesirle insanlar coşup ağladılar. Ensar da bir taraftan Saide oğullarının sofasında Saad bin Ubade'nin etrafında toplandılar ve:
— Bir Emir bizden, bir Emir sizden, diye teklifte bulundular.
Bunun üzerine Hazreti Ebu Bekir, Hazreti Ömer ve Hazreti Ebu Ubeyde bin el Cerrah hep beraber Ensar'ın toplandığı Saide Oğullarının sofasına gittiler. Hz. Saad b. Ubade konuşmaya başladıysa da, Hazreti Ömer kendisini susturdu.
Hazreti Ömer şöyle diyordu:
— Allah'a yemin ederim ki, niyyetim şundan ibarettir. Beni şaşırtan bir konuşma hazırlamıştım. Ancak bu konuşmanın Hazreti Ebu Bekir'e ulaşmasından endişe ediyordum.
Sonra Hazreti Ebu Bekir konuşmaya başladı ve insanların hepsinden daha beliğ bir şekilde onlara hitabetti. Konuşması arasında:
— Bizler Emir, sizler de vezirlersiniz, dedi. Bunun üzerine Hubab bin Munzir:
— Hayır, Allah'a yemin ederim ki olmaz, sizden bir Emir, bizden de bir Emir olacaktır, dedi.
Ebu Bekir radıyallahu anh ise:
— Asla! Emir ancak biziz, siz yalnız vezirsiniz. Çünkü Kureyş'liler memleketleri olan Mekke itibariyle sahabilerin en faziletlileri, güzel ahlakları bakımından da ,en üstünleridir. Bunun için ya Ömer veya Ebu Ubeyde'ye bi'at ediniz, dedi.
Fakat Hazreti Ömer:
— Hayır, belki sana bi'at edeceğiz. Sen efendimizsin, hayırlımız ve aramızda Allah'ın Resulünün sevgilisisin, dedi ve Hazreti Ebu Bekir'in derhal elini alıp biat etti. Diğer insanlar da biat ettiler.
Bu sırada insanlardan biri:
— Saad bin Ubade'yi öldürdünüz! dedi. Hazreti Ömer de:
— Onu Allah öldürdü, diye karşılıkta bulundu.
(Buhari)